നനവ്
ചന്ദനമുട്ടിയില്
വെന്തുനീറുകയാണ് അവള്.
കനലുകള്
പൊള്ളി.
കരിന്പുകയെ
ചന്ദനം വെളുപ്പിച്ചു.
സുഗന്ധത്തില്
പ്രാണന് ചിരിച്ചു.
കാമനകളടങ്ങിയ
ചിത.
മണ്ണിന്റെ
ഗന്ധം.
ഉടലിന്റെ
വിസ്മൃതിയില്, വെളുത്തവാവിന്റെ
വശ്യതയില് പ്രാണന് ഭൂമിയിലേക്ക്
കണ്ണുനനച്ചു.
ഈയലുകള്
മഴ വിതയ്ക്കാന് തുടങ്ങി.
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ